Schrijven is mijn passie. Ik denk dat je dat zonder omhaal kunt zeggen. Er zijn best veel dingen die ik leuk vind en die ik met liefde doe, maar schrijven is mijn absolute favoriet. Ik ben gek op schrijven. In de tijd dat ik nog niet met een computer schreef maar altijd met de hand, had ik zo vaak een pen vast dat zich een eeltknobbel had gevormd op mijn rechter middelvinger op de plaats waar mijn pen altijd rustte tijdens het schrijven.
Het woord ‘passie’ komt van het Latijnse woord ‘passio’, wat ook hartstocht betekent. Passie gaat over enthousiasme voor iets. Een passie ergens voor hebben betekent dat het gaat om iets waar je enorm van houdt. Dat kan van alles en nog wat zijn: muziek maken, koken, tuinieren of fotograferen bijvoorbeeld, maar ook andere mensen iets leren of anderen coachen. Het gaat erom dat je iets met hart en ziel wilt doen.
Mensen denken vaak dat datgene waar je passie voor voelt ook meteen iets is waar je midden in de nacht voor wakker gemaakt wilt worden, maar dat is natuurlijk ook weer niet zo. Even los van dat je mij eigenlijk nergens wakker voor kunt maken (als ik ervoor kies naar bed te gaan om te slapen, dan wil ik ook *slapen* en niet worden gewekt voor iets); iets kan wel je passie zijn, maar dat betekent niet dat het dan altijd alleen maar leuk is. Er kunnen momenten zijn dat je de passie niet voelt maar toch gewoon door moet gaan met wat je je hebt voorgenomen.
Voeg in: de cursus die ik aan het schrijven ben voor een landelijk opererende onderwijsinstelling. Het is een mooie schrijfklus die ook nog eens gaat over een onderwerp dat me boeit (coaching en mindfulness) en de producten die ik oplever worden door de redactie tot dusverre met veel enthousiasme ontvangen (zo goed als geen typ- of spelfouten en ook inhoudelijk weinig opmerkingen). Maar ondanks dit alles mis ik de hartstocht wel eens.
Eerder deze week zat ik zonder die hartstocht, zonder die passie, naar mijn beeldscherm te kijken. Het was niet helemaal wit (dat had de passie nog een stukje verder de grond in kunnen boren!), want de inhoudsopgave voor de laatste module die ik ga schrijven stond voor me op het beeld. Maar dat was het dan. Ik wist dat ik wilde beginnen, want ik wil deze module vlot afmaken zodat ik kan gaan nadenken over de invulling van het examen voor de cursus. Maar ik voelde het helemaal niet.
Een (schrijf)docent die ik had toen ik Nederlands studeerde bezigde een gevleugelde uitspraak, waarschijnlijk niet van hemzelf maar van een ander maar daarom niet minder gevleugeld: “Schrijven is blijven zitten tot het er staat.” Dat klopt wel, in bepaalde mate. Als je op een gegeven moment maar begint, dan komt het wel. En als je elke keer dat het niet lukt of dat je de juiste woorden niet kunt vinden je computer maar uitzet of je schrijfblok maar weglegt, dan gebeurt er nooit iets.
Dus bleef ik zitten. Nou ja, bijna; ik stond op om een kop koffie te maken voor mezelf en ging daarna weer zitten. En niet dat ik die module waaraan ik begon meteen tot een einde schreef (dat is echt een beetje veel van het goede, zo in één dag), maar ik kreeg uiteindelijk behoorlijk wat op papier. Ondanks het even niet aanwezig zijn van die vermaledijde passie.
Na al die jaren weet ik het inmiddels wel: ik moet schrijven. Elke dag. Soms doe ik dat niet, bijvoorbeeld omdat de passie ontbreekt, maar om eerlijk te zijn zou ik het gewoon elke dag moeten doen. Elke. Dag. Want ik heb het nodig. En ja mensen, het is mijn passie!
Je kunt dus best ergens passie voor voelen, maar dat wil niet zeggen dat je ook altijd op die passie kunt rekenen. Het is er ook wel eens niet. Laat je daardoor alsjeblieft niet uit het veld slaan. Doe *iets*, hoe klein of hoe weinig ook. Besteed elke dag aandacht aan je passie, ook als je er geen zin in hebt. Kijk er altijd even naar. Al is het maar zo kort als een aai of een zoen.
Je passie blijft je passie, ook als je er een dagje geen zin in hebt. Ze vraagt erom dat je haar erkent. Het is niet voor niks je passie, het komt niet voor niks naar je toe, je voelt het niet voor niks vanuit je hart en ziel. Je passie is belangrijk, anders voelde je haar niet. Laat haar weten dat ze belangrijk is. Ook, of misschien juist, op dagen dat je er wat minder zin in hebt.
