Op 18 augustus schreef ik een blog over passie. Daarin schreef ik onder andere het volgende: “ik moet schrijven. Elke dag. Soms doe ik dat niet, bijvoorbeeld omdat de passie ontbreekt, maar om eerlijk te zijn zou ik het gewoon elke dag moeten doen. Elke. Dag. Want ik heb het nodig. En ja mensen, het is mijn passie!” Schitterend gezegd. En daarna werd het stil. Daarna schreef ik zelden. Maandenlang. Niet hier, niet op mijn andere blog, zelfs niet in mijn dagboek.
De enige keren dat ik schreef waren in het kader van een schrijfcursus die ik volgde, en een nieuwsbrief voor een opdrachtgever, wat mails en zo, en dingen als boodschappenbriefjes en dergelijke. Maar echt schrijven, woorden aan elkaar breien tot een mooi verhaal, dat gebeurde gewoon niet.
Pas afgelopen december pakte ik mijn dagboek weer eens, om verslag te doen van de afgelopen maanden. Niet omdat ik daar verschrikkelijke zin in had, en ook niet omdat ik het moest, maar omdat het tegen het einde van het jaar liep en ik echt het jaar niet uit kon zonder nog een woord te schrijven.
Wat denk je? Het luchtte op.
Ik kan er geen zin in hebben, om welke reden dan ook, ik kan geen pen willen vastpakken en geen toetsenbord aan willen kijken, maar als ik het dan toch doe, uiteindelijk, dan lijkt het alsof er een steen van mijn hart valt. Al bij de eerste woorden die ik neerzet. Schrijven, of ik er nou zin in heb of niet, blijkt toch iets te zijn wat ik echt nodig heb. Iets wat ik echt moet doen.
Is dat passie? Daar heb ik lang en breed bij stilgestaan, ook na wat ik in mijn vorige blog schreef, maar ik weet het om eerlijk te zijn niet. Is iets wat je bevrijdt ‘passie’? Kun je iets wat bijna geldt als een eerste levensbehoefte ‘passie’ noemen? Ik weet het niet.
Wat ik wel weet, is dat ik het wil en, hoe stom het ook klinkt, moet: schrijven. Ik kan coachen en trainingen geven en wat dies meer zij, en daar hou ik ook echt enorm van. Maar het allereerste wat ik moet doen is schrijven. Dus pak ik binnenkort het ellenlange verhaal maar weer eens op, waar ik al jaren geleden aan begonnen ben, om te zien of ik er een roman van kan maken. En steek ik sinds enige tijd mijn dagboek weer bij me, waar ik ook naartoe ga.
Eén voornemen heb ik dus voor dit nog schoon voor ons liggende jaar: 2023 wordt het jaar dat ik weer aan schrijven toe kom.
